Gloriedagen
Corina Bomann
Het personeel van een hospitaal voor álle Berlijners is vastbesloten een veilige haven te zijn te midden van de Spaanse griep en armoede in de nog jonge Weimarrepubliek.
Berlijn, 1919. Dr. Louis Conradi bevindt zich op een kruispunt in zijn leven. De oorlog zette een streep door zijn plannen om als missionarisarts naar Afrika af te reizen, en in Zwitserland, waar hij nu woont, lijkt geen toekomst voor hem te zijn weggelegd. Dan hoort hij dat in Berlijn een ziekenhuis herbouwd wordt. Waldfriede – voorheen een chic sanatorium voor de rijken – wordt een hospitaal voor álle Berlijners. Hij meldt zich aan en inspireert onder andere de jonge verpleegster Hanna Richter om er ook flink de schouders onder te zetten.
In een stad waar de Eerste Wereldoorlog diepe wonden heeft achtergelaten, waar de Spaanse griep en armoede om zich heen grijpen, waar de nog jonge Weimarrepubliek zich nauwelijks staande kan houden omdat nationalistische stemmen dagelijks aan kracht winnen, is het moeilijk om het hoofd boven water te houden. Maar het personeel van Waldfriede is vastbesloten een veilige haven te zijn voor de bewoners van hun stad – wat de roerige politieke tijden hun ook voorschotelen.