De officiële lijst
met bestverkochte boeken

‘Wat wil jij worden als je groot bent?’ vroeg de mol. ‘Lief,’ zei de jongen.

‘De jongen, de mol, de vos en het paard’ van Charlie Mackesy is een moderne fabel voor jong en oud. De 100 illustraties en de poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen de jongen en de drie dieren. De universele lessen die ze samen leren zijn stuk voor stuk levenswijsheden.

De Nederlandse editie van ‘The Boy, the Mole, the Fox and the Horse’ is prachtig vertaald door Arthur Japin, waardoor de teksten nog dichterbij komen. Een moderne klassieker, die je kijk op het leven verandert.

‘Muziek mag niet, daten is verboden, het hebben van vrienden van het andere geslacht is onwettig, je leuk kleden en opmaken is ongepast, ’s avonds buiten zijn is niet geoorloofd, “vieze, immorele” films en series kijken is onaanvaardbaar (en dan bedoel ik geen porno, gewoon een film waarin wordt gezoend), het vieren van verjaardagen of andere heidense feestdagen mag niet, werken met mannen kan niet en ook uitgaan en feesten op festivals is verboden.’

Opgroeien in een streng islamitisch gezin betekent voor Büsra dingen stiekem doen. Stiekem make-up en sieraden dragen, laat thuiskomen, met jongens afspreken en alcohol serveren in een restaurant. Maar het betekent vooral: voortdurend vragen stellen. ‘Moet ik leven als een kamerplant? Moet ik in een huwelijk treden waar alle seks uit is geramd nog voordat het begonnen is, omdat mijn verwekkers een volstrekt humorloze, bloedeloze en Koranvaste lul voor mij hebben uitgekozen? En dan veranderen in een broedkip zoals alle vrouwen om me heen? En de rest van mijn bestaan op die manier slijten? Is dat waarvoor ik leef? Is God dan blij met mijn tragedie?’ In een ongekend eerlijk relaas onderzoekt Büsra met veel humor de grenzen van haar geloof en de gemeenschap waar ze in opgroeit. Als er iemand geen blad voor de mond neemt, is het Büsra wel.

Lale Gül (1997, Kolenkitbuurt, Amsterdam) studeert Nederlands aan de VU. Tot haar zeventiende ging ze in het weekend naar een Koranschool van Stichting Milli Görüş. In haar autobiografische debuutroman 'Ik ga leven' betwist ze alles wat ze daar geleerd heeft en meer.

Twee geliefde vrienden, Grote Panda en Kleine Draak, reizen samen door de seizoenen van het jaar. Op hun weg zijn ze vaak verdwaald, en hoewel ze niet weten waar ze zijn, ontdekken ze veel mooie bezienswaardigheden die ze nooit zouden hebben gevonden als ze de juiste weg hadden gevolgd.

Samen onderzoeken ze de gedachten en emoties, ontberingen en geluk die ons allemaal verbinden. In de natuur leren ze hoe ze in het moment moeten leven, hoe ze vrede kunnen hebben met onzekerheid en hoe ze de kracht kunnen vinden om samen de obstakels van het leven te overwinnen.

Schrijver en kunstenaar James Norbury illustreerde de avonturen van Grote Panda & Kleine Draak, geïnspireerd door boeddhistische filosofie en spiritualiteit, om de ideeën te delen die hem door zijn moeilijkste tijden hebben geholpen, en hij hoopt dat ze jou ook kunnen helpen.

In de spannende roman De liefdesbrief laat Lucinda Riley, bekend van de internationale hitserie De zeven zussen, wederom haar vermogen om lezers te betoveren zien. Een adembenemend verhaal van dé bestsellerauteur van de eeuw.

In De liefdesbrief stuit de jonge journaliste Joanna per toeval op een brief van de pas overleden legendarische acteur James Harrison, met aanwijzingen die naar een explosief geheim leiden. Terwijl Joanna langzaam het verhaal ontrafelt, ontdekt ze dat meer mensen de brief willen hebben, en haar ten koste van alles zullen proberen tegen te houden… Welk geheim nam de acteur mee in zijn graf? En waarom willen juist de mensen uit de hoogste kringen dat dat geheim nooit wordt onthuld?

De egel, dat ben ik is een boek dat een wel heel bijzondere plaats inneemt in het oeuvre van Toon Tellegen. We lezen over de egel en al zijn wederwaardigheden, over zijn stekels (‘Waarom heb ik zoveel stekels? dacht de egel. Waarom niet één of twee? Ik heb toch ook maar één neus en twee oren?’), en over zijn verlangen naar eenzaamheid en rust. En tegelijk lezen we daarmee misschien de diepste wensen van de schrijver zelf. ‘Ik wou dat ik in mijn hoofd kon kijken, dacht hij op een keer. Wat een rommel moet het daar zijn! Waarom kan ik wel mijn huis opruimen en niet mijn hoofd?’

Opnieuw blinkt Toon Tellegen uit in het beschrijven van alle gemoedstoestanden die we kennen. Annemarie van Haeringen tekende de egels erbij, van somber tot vrolijk, van minderwaardig tot feestelijk hoogmoedig.

SCHAAMTELOOS, RAUW EN ONTROEREND

In haar nietsverhullende dagboek registreert de werkloze actrice M. het kleine en grote verval in haar leven. Haar puberzoon Ole dreigt het nest te verlaten en sex met echtgenoot Koos is tegenwoordig iets wat af en toe moet gebeuren. ‘Het is net als een halfjaarlijkse controle bij de tandarts, alleen dan minder vaak.’ Ondertussen verlangt ze vurig naar een glansrol. Ze wil zichzelf – en bovenal haar zoon – bewijzen dat er nog toekomst in haar zit.

Het is 23 december 1971, het weerbericht belooft een witte kerst en ieder lid van de familie Hildebrandt staat op een kruispunt. Vader Russ, hulpprediker van een progressieve kerk in een voorstadje van Chicago, wil zich bevrijden uit zijn liefdeloze huwelijk – zonder te weten dat zijn labiele vrouw Marion met dezelfde gedachte speelt.

Hun oudste zoon Clem komt voor de feestdagen naar huis met een beslissing die zijn vader zal verbijsteren. Clems zusje Becky, vanouds de populairste cheerleader op haar school, is onder de bekoring geraakt van de hippiecultuur, en hun puberbroer Perry is het beu om als drugsdealer het geld bijeen te sprokkelen voor zijn eigen verslaving. Iedere Hildebrandt is op zoek naar een beter leven en ziet zich daarin door de anderen gedwarsboomd.

Jonathan Franzen wordt al jaren geprezen om zijn onvergetelijke personages en zijn scherpe beeld van het moderne Amerika. Nu, in Kruispunt, tekent hij de generatie die aan de wieg stond van onze hedendaagse dilemma’s. Een tijd waarin alles anders was en toch ook wezenlijk hetzelfde. Met zijn karakteristieke humor en briljante verhaallijnen neemt hij ons vijftig jaar mee terug, naar een wereld waarin we kunnen zien wie we altijd al zijn geweest.

Kruispunt is, meer nog dan Franzens vorige romans, een krachttoer van verweven perspectieven, briljante observaties en een constante verhalende spanning. Een radicaal onderzoek naar de menselijke mythe met de familie Hildebrandt, die de politieke, intellectuele en sociale tegenstromen van de afgelopen halve eeuw bezeilt.

Jonathan Franzen (1959) brak in 2001 internationaal door met zijn meesterwerk De correcties, waarvoor hij de National Book Award ontving, en publiceerde in 2010 Vrijheid, dat door velen wordt gezien als de beste roman van deze eeuw. Zijn recentste roman, Zuiverheid, kwam uit in 2015. Franzen woont in Santa Cruz, Californië.

Als Emma Quaadvliegh na het overlijden van haar man oude papieren opruimt, vindt ze een vergeten inschrijving terug voor een tuinhuisje op ‘Rust en Vreugd’. Ongemerkt is er elf jaar wachttijd verstreken, ze kan nu elk huisje krijgen dat vrijkomt. Emma wordt bij de eerste bezichtiging op slag verliefd op een gezellig, rommelig tuinhuisje met dito tuin en ze besluit impulsief: ik kan wel wat afleiding gebruiken, ik neem het! Dat ze geen verstand heeft van tuinieren maakt gelukkig niet veel uit, want aardige buren bieden direct hun hulp aan.

Ook de voorzitter van de vereniging komt onuitgenodigd op de thee. Om kennis te maken, maar vooral om haar te wijzen op de regels met betrekking tot de hoogte van de heg, het bestrijden van het onkruid en de verplichte algemeen onderhoudsbeurten. Het gesprek verloopt wat stroef. Emma vermoedt dat de voorzitter haar niet meteen in de categorie ‘nette tuinders’ indeelt.

Al snel blijkt dat het er tussen de tuinders in het prachtige groene paradijs niet altijd even vredelievend aan toe gaat. Toch is Emma vastbesloten er hoe dan ook iets moois van te maken. Maar wilden Adam en Eva dat ook niet?

We hebben ons natuurlijk allemaal wel eens druk gemaakt afgelopen jaar: dat pakketje van AliExpress dat never nooit niet kwam, je rochelende buurman in de voortuin, de Meilandjes een avond niet op de teevee. Het was soms moeilijker om je niet druk te maken, al heeft één iemand meerdere malen het kookpunt weten te bereiken.

Vergeetachtige politici, de voetbalmaffia, corona-waar-geen-eind-aankomt, Wim-Lex’ snoepreisje naar Griekenland, subsidies voor klm, een kabinetsformatie als een clusterbom. Er was geen houden aan dit jaar. Koren op het molentje van ’s lands meest gelezen columnist. Komt u er maar in, driftkakker Youp.

In ‘Vijf vrolijke verhalen’ verkent en verfrist Adriaan van Dis de thema’s die hem blijven bezighouden: de omgang met vluchtelingen zoals we die kennen uit ‘De wandelaar’; de rol van een goedwillende Europeaan, reizend door een conflictgebied in de Hoorn van Afrika; en de wanen van een door oorlogsherinneringen geplaagde vader. Ook bezingt hij het kustdorp van zijn jeugd – de plaats waar voor hem alles begon. Er wordt met een excentrieke dame in de tijd gereisd. Vijf keer wordt de lezer opgetild, vervoerd en aan het denken gezet. ‘Vijf vrolijke verhalen’ markeert veertig jaar schrijverschap.